اعدام
آخرین باری که دیدمش پانزدهم آگوست بود. درست شب قبل از اعدامش!
اصولا شب قبل از اعدام نمی ذارن که
کسی به فرد اعدامی نزدیک بشه.اون شب ها من با شادی زیاد به تخت خودم می
رفتم و روز بیست و هشتم آگوست رو انتظار می کشیدم و همش صحنه ای که قرار
بود آزاد بشم رو برای خودم تو ذهنم مرور می کردم.
نیمه شب بود که یه
عده با صدای خیلی زیاد درب سلول ما رو باز کردند و ادوارد زندانبان که بین
بچه ها به “ادوارد” معروف بود، با لگدهای آرومی که به کتف من می زد من رو
بیدار کرد. من روی پایین ترین تخت از تختهای سه طبقه زندان می خوابیدم چون
به خاطر مشکل کلیه ام باید چندین بار به توالات می رفتم.ادوارد از من خواست
که باهاش بیرون برم و بدون اینکه به من چیزی بگه من رو به سمت اتاق زندانی
های اعدامی می برد!
ترس تمام وجودم رو فراگرفته بود اما ازش هیچی نپرسیدم چون می دونستم که مراسم اعدام اینطوری نیست!
به سلول انفرادی فرانسیس که رسیدم دیدم که با طناب خیلی محکم به یه صندلی بستنش!
[ بازدید : 754 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]
ادامه مطلب
دقیقا!!!!